Ustanowiony przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn wymóg zgłoszenia dokonanej darowizny na określonym formularzu, należy traktować jedynie jako wymóg natury technicznej, mający na celu ułatwienie organom i podatnikom dokonania stosownego zgłoszenia zapewniającego uzyskanie niezbędnych informacji potrzebnych do uzyskania zwolnienia z podatku.
Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zdaniem organów podatkowych, tylko założenie zawiadomienia o darowiźnie na formularzu SD-Z2 w terminie 6 miesięcy pozwala skorzystać ze zwolnienia od podatku.
Ani ustawa, ani nawet rozporządzenie nie przewiduje żadnych skutków dotyczących wadliwości wypełnienia formularza, ani procedur zmierzających do usunięcia tych wad. Formularz nie pełni też roli deklaracji podatkowej, a stanowi jedynie jeden z dowodów na spełnienie warunków do zwolnienia od podatku.
Dlatego też dokonanie zgłoszenia darowizny w innej formie niż na wskazanym formularzu, nie może przesądzać o niespełnieniu warunków do uzyskania zwolnienia na podstawie art. 4 a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdy zostają spełnione określone w tym przepisie ustawowe warunki uzyskania zwolnienia, to jest gdy:
- darowizna jest dokonana w kręgu osób najbliższych tam wymienionych,
- nie budzi wątpliwości fakt dokonania określonej darowizny w określonym czasie,
- właściwy naczelnik urzędu skarbowego otrzymuje informację o tej darowiźnie w terminie 6 miesięcy od powstania obowiązku podatkowego.
Taką wykładnię przepisów potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 lipca 2016 r. (VIII SA/Wa 869/15).