Z dniem 1 stycznia 2017 r. rozszerzony został katalog wydatków mogących stanowić koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu od dochodu podatnika ponoszącego wydatki na działalność badawczo-rozwojową (ulga na działalność badawczo-rozwojową).
Odliczeniu podlegać mogą obecnie poniesione koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego. Preferencja ta nie dotyczy jednak wszystkich przedsiębiorców. Skorzystać z niej może jedynie podatnik będący
- mikroprzedsiębiorcą,
- małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.
Odliczeniu podlegać mogą wydatki poniesione na ww. cel, tj.:
- przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy;
- prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego;
- odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie;
- opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.
W związku ze zmianą dotychczasowych przepisów podniesiony został limit kosztów kwalifikowanych możliwych do odliczenia od podstawy opodatkowania oraz okres w którym można dokonać tego odliczenia.
Dla podatników będących mikroprzedsiębiorcami, małymi lub średnimi przedsiębiorcami limit wynosi obecnie 50% wartości poniesionych kosztów kwalifikowanych (limit ten podniesiono z 30% dla kosztów osobowych i z 20% dla pozostałych kosztów).
Pozostali podatnicy mogą odliczyć 50% poniesionych kwalifikowanych kosztów osobowych (zwiększenie z 30%) oraz 30% pozostałych kosztów kwalifikowanych (do końca 2016 r. było to 10%).
Wprowadzone zmiany umożliwiają odliczenie poniesionych kosztów kwalifikowanych w dłuższym okresie. Odliczenia można dokonać w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. Jeżeli jednak kwota dochodu uzyskanego przez podatnika za ten rok jest niższa niż kwota przysługujących mu odliczeń lub podatnik poniósł stratę, może on dokonać odliczenia niewykorzystanej części ulgi w zeznaniach za kolejne 6 lat podatkowych (do końca 2016 r. były to 3 lata).
Dla podatników rozpoczynających działalność gospodarczą wprowadzono możliwość pieniężnego zwrotu niewykorzystanej kwoty odliczenia w przypadku, gdy podatnik w roku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej poniósł stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego za ten rok odliczenia.
Wysokość zwrotu wyniesie:
- dla podatników opodatkowanych według skali podatkowej – 18% niewykorzystanej kwoty odliczenia,
- dla podatników opodatkowanych tzw. podatkiem liniowym – 19% nieodliczonej, przysługującej im kwoty.
Małych, średnich oraz mikroprzedsiębiorców ww. zasady obowiązują również w roku następującym bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności gospodarczej.
Powyższe regulacje nie dotyczą podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej, którzy w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadzili działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnicy spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.
Przysługującą podatnikowi kwotę zwrotu wykazuje się w rocznym zeznaniu podatkowym. Kwota ta stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
Jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych, licząc od końca roku podatkowego, za który złożone zostało zeznanie, w którym wskazano kwotę zwrotu podatnik zostanie postawiony w stan upadłości lub likwidacji, będzie zobowiązany do zwrotu kwoty wykazanej w zeznaniu.