Świadczenia nieodpłatne dla celów podatkowych to wszelkie zjawiska gospodarcze oraz zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie przez osobę fizyczną korzyści kosztem innego podmiotu, a także te wszystkie zdarzenia prawne, zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, a tym samym niezwiązane z kosztami finansowymi lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające dający się ustalić wymiar finansowy.
W wyroku wydanym w dniu 6 kwietnia 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że jeśli miasto zrezygnuje ze zwrotu upustu na lokal, to jego wartość nie będzie dla właściciela nieodpłatnym świadczeniem, bo nie jest nim sama zniżka (II FSK 278/14).
Matka podatniczki nabyła od miasta lokal mieszkalny z bonifikatą w wysokości 60 000 zł. Po śmierci matki podatniczka odziedziczyła to mieszkanie, a następnie przed upływem 5 lat od daty nabycia sprzedała je. Miasto odstąpiło od żądania zwrotu ww. bonifikaty, przychylając się do wniosku podatniczki.
Dyrektor Izby Skarbowej uznał jednak, że podatniczka uzyskała w ten sposób nieodpłatne świadczenie i powinna uiścić należny podatek dochodowy od osób fizycznych. Sąd ocenił, że matka podatniczki uzyskała wprawdzie swego rodzaju korzyść majątkową, ale uzyskana przez nią bonifikata nie stanowiła dla niej podlegającego opodatkowaniu nieodpłatnego świadczenia. Ponadto rada miasta nie wykonała na rzecz kupującego mieszkanie jakiegokolwiek świadczenia, a kupujący żadnego świadczenia nie otrzymał.