Termin obejścia prawa został spopularyzowany przez Ministerstwo Finansów, które mozolnie pracowało nad jego definicją tworząc przepisy ustawy nowelizującej Ordynację podatkową.
W przypadku podatku VAT, fundamentalną zasadą jest konieczność istnienia związku podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z opodatkowanymi czynnościami podatnika, a jego brak prowadzi do zrównania podatnika z ostatecznym konsumentem towarów i usług, któremu nie przysługuje prawo do odliczenia. Inaczej zostałaby naruszona inna zasada – zasada neutralności VAT.
Zasada neutralności VAT wiąże się jednak z rzeczywistym obrotem towarami i usługami, a wykorzystanie prawa do odliczenia w celu uzyskania korzyści z budżetu państwa polegającej na możliwości obniżenia czy zwrotu podatku w efekcie czynności, które jedynie z pozoru stanowiły nabycie towarów i usług, prowadzi do sprzeczności z celem prawa do odliczenia.
Należy zatem stwierdzić, że wykorzystanie prawa do odliczenia w celu uzyskania korzyści z budżetu państwa poprzez stosowanie istniejących w VAT rozwiązań jest właśnie nadużyciem prawa.
Zasada zakazu nadużycia prawa skutkuje zatem tym, że zabronione są całkowicie sztuczne konstrukcje, oderwane od rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, tworzone wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowych, a podstawowym kryterium stosowania wspólnego systemu VAT jest uwzględnienie rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i handlowych.